Ιαχές…

[Ιάχω: Κραυγάζω αλλά και βοώ. Ηχώ, αλλά και αντηχώ, απηχώ αλλά και υμνώ.

Βρυχώμαι αλλά και θρηνώ. Ανακράζω]

Ιαχές για έναν κόσμο που βάλλεται από την «κατασκευή» της εικόνας, αξιολογείται από την αγοραπωλησία των «likes», παραμορφώνεται από την κανιβαλική υπερπαραγωγή της άδολης-άμεσης πληροφορίας προς κατανάλωση, ενόσω όλα τείνουν προς μια προσομοιωμένη-εικονική εκδοχή της πραγματικής ζωής –ρυθμισμένα θνησιγενής και σχολαστικά παραποιημένη– που θρυμματίζεται με ταχύτητα φωτός για να «ανοίξει χώρο» στην επόμενη εικόνα-προϊόν…

Ιαχές για τον εφιαλτικό χάρτη παραπλάνησης που απλώνει μπροστά μας μια δυστοπική πραγματικότητα διακοσμημένη από τον μανδύα του «άμεσου-δημοκρατικού» χαρακτήρα των κοινωνικών μέσων δικτύωσης, υποβάλλοντας και εν πολλοίς κερδίζοντας την άφεση αμαρτιών –κανένας δεν παίρνει την ευθύνη στα καθεστώτα μετα-αλήθειας– για όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

Ιαχές για τους πολέμους που μαίνονται: πραγματικοί, οικονομικοί, ενεργειακοί, πολιτισμικοί. 

Ιαχές για την ανθρώπινη ζωή που χάνει καθημερινά την αξία της σε ένα χρηματιστήριο «παράπλευρων απωλειών» με μηχανικές στατιστικές ρουτίνας σε μικρογράμματες δημοσιεύσεις, ενώ συγχρόνως ολόκληροι πληθυσμοί οδηγούνται στην εκμηδένιση και στην απελπισία –τα νέα κύματα προσφύγων– που σύρονται σε μια ζωή αβίωτη. Η «εύκολη ζωή με ένα κλικ», οικοδομείται πάνω σε μια πιο έξυπνη, εύτακτα δομημένη κοινωνία επιτήρησης και ανθεκτικότητας.

Ιαχές για την αδιαπραγμάτευτη ανάγκη να δούμε όλες τις όψεις αυτής της νέας κατάστασης πολιορκίας, να δούμε μέσα από και πέρα από την εναλλασσόμενη εικόνα ποια είναι η υφή της πραγματικότητας· να σκεφτούμε, να σκεφτούμε ξανά, να τρυπήσουμε την επιφάνεια της εικόνας. 

Οι Ιαχές του φετινού μας φεστιβάλ είναι ένα σχόλιο για τη σημερινή ζωή, μια προτροπή αναστοχασμού, ένα νεύμα αντίστασης, μια πρόσκληση για δράση, αλληλεπίδραση σε έναν πραγματικό χρόνο. Γι’ αυτό και η πολυσυζητημένη «αλήθεια του καλλιτέχνη» συμβάλλει με τον πιο καθοριστικό τρόπο σε όλη αυτήν τη συζήτηση, καθώς το υλικό από το οποίο προέρχεται αποτελεί τομή και έκφραση του πραγματικού, στήνοντας γέφυρες ανάμεσα στο μέσα–έξω της ζωής και όχι απλά της εικόνας της. 

Με αυτή την σκέψη, το φετινό μας πρόγραμμά μας εστιάζει σε μια κουλτούρα του σκέπτεσθαι και του πράττειν, ως μια αληθινή χρεία της στιγμής, παρουσιάζοντας ___ νέες θεατρικές παραγωγές. To 1922 και τα 100 χρόνια που μας χωρίζουν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, αποτελούν έναν ακόμη πόλο εστίασης του φεστιβάλ, επίκαιρο όσο ποτέ καθώς ο εκπατρισμός, η ερημιά και ο πόνος κυριαρχούν και σήμερα. 

Το φετινό φεστιβάλ είναι αφιερωμένο στον Ανδρέα Λεντάκη, μια προσωπικότητα που αποτελεί όχι μόνο σημείο αναφοράς για το σκέπτεσθαι και το πράττειν αλλά και πηγή έμπνευσης, καθώς κατόρθωσε με ρηξικέλευθο-δημιουργικό τρόπο να σκέπτεται μέσω του πράττειν αλλά και να πράττει μέσω του σκέπτεσθαι. 

Οι Ιαχές 2022 στέλνουν ένα σήμα κινδύνου καθώς αφουγκραζόμαστε την υστερόβουλη βοή της διεκδίκησης των θεάτρων και των περίγυρων χώρων από ιδιώτες και παράλληλα μια στεντόρεια Ιαχή αντίστασης, κατακραυγής και ετοιμότητας αντιπαραθέτοντας την απόφασή μας να μην κυριαρχήσει το σαρκοβόρο ίδιον όφελος έναντι του συλλογικού δικαιώματος, το ατομικό έναντι του κοινωνικού. Όχι πάλι.

ΤΑΣΙΑ ΣΑΡΡΙΔΟΥ